Op de dag waarop we Jos van Kemenade spreken valt de regen met bakken uit de hemel. Dat lijkt vervelend, maar is vooral toepasselijk. Jos rijdt namelijk in een Toyota Mirai, een elektrische auto die op waterstof rijdt en daarbij enkel water (H2O) uitstoot. Van de auto is hij diep onder de indruk, maar hij weet ook dat het leven van een waterstofrijder lang niet altijd zonnig is.
Neusje van de zalm
Geruisloos rijdt de 71-jarige Jos van Kemenade door de regen. Zo grijs en troosteloos als het buiten is, zo zonnig staat zijn gezicht. “Kijk nou, ik zit toch als een prins in zo’n sjieke auto?”, zegt hij. “De Mirai is echt een genot om in te rijden. Je zweeft gewoon. Na ruim twee jaar word ik er nog steeds blij van, elke keer. Dit is echt het neusje van de zalm.”
Liefhebber van techniek
Al zijn hele leven is Jos een groot autoliefhebber en vooral de techniek heeft hem altijd gefascineerd. Zijn hele leven lang had hij ‘hobbyauto’s’ in allerlei soorten en maten, waar hij buiten werktijd aan sleutelde. Dat heeft hem geholpen om moeilijke momenten uit zijn werk als politieman even te vergeten. De aantrekkingskracht van de nieuwe, vooruitstrevende techniek van de Toyota Mirai en zijn eigen milieubewustzijn maakten dat hij in 2020 de stap waagde. Hij verkocht zijn hobbyauto’s en besloot op waterstof te gaan rijden: uitstootvrij, een volwassen actieradius.
Gebrekkige infrastructuur
Dat ging niet altijd even soepel als hij had gehoopt. “Maar dat ligt niet aan Toyota”, benadrukt hij. De grootste uitdaging voor waterstofrijders is nu nog de infrastructuur: waterstof tanken kan weliswaar op steeds meer plekken, maar de stations concentreren zich vooral rond de grote steden. Voor Jos, die in een dorpje in het oosten van Brabant woont, is het dichtstbijzijnde waterstofstation zo’n 20 kilometer van zijn huis verwijderd.
Technische tankproblemen
Dat leed is te overzien, ware het niet dat dit waterstofstation al geruime tijd geteisterd wordt door technische problemen. Daardoor is tanken op 700 bar nauwelijks mogelijk. “Tanken op 350 bar kan daar wel, maar dan heb je maar een halve tank, en dus ook maar de helft van je actieradius. Dan kom ik dus maar net 200 kilometer ver. Natuurlijk zijn er ook pompen die wel goed werken, maar een retourtje naar de dichtstbijzijnde is voor mij net iets meer dan 100 kilometer. Dat is vrij waardeloos.”
Ideaal voor lange afstanden
Die reactie is begrijpelijk: Jos kocht zijn gebruikte Mirai om er zijn dagelijkse kilometers mee te maken. Dat rechtvaardigde de forse investering, zeker met de milieuwinst in het achterhoofd. “Maar nu heb ik een duurzame investering gedaan en kan ik er de vruchten niet echt van plukken”, zegt hij. “Zeker, ik rijd belastingvrij en een Mirai behoeft nauwelijks onderhoud. Toch zou ik het liefst lange afstanden rijden met mijn Toyota. Daar is het een ideale auto voor.”
Gemiste kans
Het frustreert Jos dat de Japanse techniek gehinderd wordt als gevolg van de gebrekkige infrastructuur. “Toyota zou niet met een waterstofauto komen als de techniek niet perfect zou werken. En dat er geen schonere auto’s bestaan dan waterstofauto’s, ook dat weten we. Waarom wordt rijden op waterstof dan niet veel meer gestimuleerd? En waarom zijn er niet al veel meer en betere tankmogelijkheden? Dat is echt een gemiste kans.”
Zo mooi en zo zuiver
Ondertussen staat Jos bij een verkeerslicht, dat op groen springt. “Voel die power eens”, glundert Jos, terwijl zijn Mirai richting de 80 km/h snelt. Ondertussen vertelt Jos honderduit over al de dingen die hij indrukwekkend vindt aan zijn Mirai. “Toyota’s hebben al jaren de reputatie dat ze onverwoestbaar zijn. Dat vind ik mooi, ik hou van die degelijkheid. Stiekem zou ik ook wel zo’n dikke Land Cruiser willen, ook vanwege die onverwoestbaarheid, maar daar heb ik het budget niet voor.”
Onderhoudsarm
Zijn Mirai was ook niet goedkoop, maar die compenseert dat met zeldzaam lage onderhoudskosten. “Remmen en banden, dat is eigenlijk alles”, vertelt Jos. “Bij de dealer weten ze vaak niet wat ze met me aan moeten. Hoe vaak komt er nou een Mirai in de werkplaats? Maar elke techneut kan van deze auto genieten. Kijk bijvoorbeeld eens naar die gladde onderkant: geen uitlaat of wat dan ook te zien. De duidelijk zichtbare scheiding onder de motorkap tussen het elektrische deel en het hogedrukdeel vind ik ook erg mooi. Deze auto heeft mijn ogen geopend voor wat Toyota allemaal kan.”
Kraakheldere ‘uitstoot’
“Het smaakte prima!” Daarmee bedoelt Jos het kraakheldere water, de enige ‘uitstoot’ die zijn Mirai vrijgeeft via een druk op de H2O-knop op het dashboard. Vandaag is het lastig te zien wat de Mirai precies uitstoot, gezien de enorme stortbui die Oost-Brabant teistert. “Nog meer water!” grijnst Jos. Zijn Mirai werd bij hem afgeleverd met een fles mineraalwater erbij. “Zogenaamd uit de uitlaat van mijn Mirai. Je kunt het water uit de uitlaat van een Mirai dus gewoon drinken. Ik heb het geprobeerd en het smaakte prima!”
Bewonderende blikken
Terwijl Jos voor de foto poseert met zijn Mirai stopt er een RAV4 naast hem. De bestuurder stapt uit, wijst naar de Mirai en zegt: “Is dat een waterstofauto?” Terwijl de RAV4-bestuurder de Mirai bewondert, zegt Jos: “Het gebeurt me niet vaak dat ik word aangesproken op mijn auto. De meeste mensen kennen de Mirai niet en weten niet hoe bijzonder hij is. Dat is toch zonde?”
Hart verpand aan Toyota
Langzaam maar zeker worden steeds meer waterstoftankstations gebouwd. Het kan Jos niet snel genoeg gaan. “Ik ben niet meer de jongste, dus ik hoop dat ik het moment nog meemaak dat je met een Mirai op genoeg plekken kunt tanken om er dagelijks mee te rijden. Voordat het nieuwe model van de Mirai eraan komt – dat vind ik helemáál een schitterende auto – ben ik ook zeer tevreden met deze. Deze houdt het nog jaren vol. Los van de tankperikelen, door de Mirai heb ik mijn hart verpand aan Toyota. Eerlijk waar.”